گنجینه ی بهترین اشعار🎵

دریغ

به خود گفتم از عمرِ رفته چه ماند؟
دل خسته لرزید و گفتا: دریغ!

به دل گفتم از عشق چیزیت هست؟
بگفتا که هست آری اما دریغ!

بلی از من و عمرِ ناپایدار
نمانده‌ست بر جای الّا دریغ!

شب و روزها و مه و سال‌ها
گذشتند و ماندند برجا دریغ!

رسیدند هر روز و شب با فسوس
گذشتند هر سال و مه با دریغ!

رسیدند و گفتم: فسوسا فسوس!
گذشتند و گفتم دریغا دریغ!

دکتر مَظاهِر مصفّا

میثم علیزاده :
تاری از موی سرت کم بشود می میرم
آه! گیسوی تو درهم بشود می میرم

قلب من از تپش قلب تو جان می گیرد
آه! قلب تو پر از غم بشود می میرم

من که از عالم و آدم به نگاه تو خوشم
سهم چشمان تو ماتم بشود می میرم

مثل آن شعله که از بارش باران مرده ست
اشک چشم تو دمادم بشود می میرم

وقت بیماری و بی‌تابی من دست کسی
جای دستان تو مرهم بشود می میرم

جان من بسته به هر تار سر موی تو است
تاری از موی سرت کم بشود می میرم

#میثم علیزاده

مهدی خداپرست :

سلام خمره سركه ، سلام اصلِ شراب
سلام حضرت دلبر ، سلام باده ناب

سلام بر گل مريم ، سلام شيره ياس
سلام رونقِ قمصر ، سلام عطرِ گلاب

سلام سنبلِ گلشن سلام سروِ خرام
سلام بر پسِ پرده ، سلام رمزِ حجاب

سلام مرهمِ سينه ، سلام زخمِ رفيق
سلام حرفِ نگفته ، سلام بغضِ حُباب

سلام زُلفِ پريشان ، سلام قرصِ قمَر
سلام ناوكِ مژگان ، سلام غمزه عِتاب

سلام علت طوفان ، سلام ذرّه ى خاك
سلام مخملِ آتش ، سلام شوكتِ آب

سلام پرده آخر ، سلام سيمِ سه تار
سلام ولوله دف ، سلام چنگ و رُباب

سلام ليلى و مجنون سلام كوه و تَبَر
سلام ماه و ستاره ، سلام اُسطرلاب

سلام بر تهِ فنجان ، سلام بر لبِ جام
سلام ساغرِ ساقى ، سلام رندِ خراب

مهدی خداپرست

ذبیح الله ذبیحی :

دشت خسته،کوه ابری آسمان خاکستری
راه در پیش و زمین سرد و زمان خاکستری

کوله بار از شوق خالی،پای رفتن لنگ لنگ
مثل جنگل های بی خورشید،جان،خاکستری

دست هایی پینه بسته،چشم هایی شرمگین
در میان سفره ای بی رنگ،نان خاکستری

باغ،خلوتگاه پاییز،آفتاب،اندوهناک
خنده بر لب های گل های جوان خاکستری

چون شبانان بی رمه،در دشت شب،دلتنگ،ماه
نی شکسته،دل شکسته،آسمان خاکستری

در عزای لاله ها ،بر سر زنان ، خاتون ابر
خون گل می ریزد از چشم زمان، خاکستری

ای بهار گمشده،چشم تماشا باز کن
تا به کی ما را دل و دست و زبان،خاکستری

ذبیح الله ذبیحی

 

حسین_شیردل

آرام و آهسته ربود از من قرار امشب
بوی زمستان می دهد طرز بهار امشب
دارم امید سیب خوردن از انار امشب
آهو به آهو می شوم حین شکار امشب
من از لبانت نغمه ای دلگیر می خواهم

هی می زند اما دگر دردم نمی گیرد
این زخم های کهنه را مرهم نمی گیرد
دیگر کسی همراه با من دم نمی گیرد
دستان تو دست مرا محکم نمی گیرد
یک دلخوشی کوچک از تقدیر می خواهم

پشت بلوط چشم او سنجاب می بینم
فردا زمستان است و دارم خواب می بینم
در ظلمت گیسوی او شب تاب می بینم
از تشنگی هر آتشی را آب می بینم
پستان او خشکیده و من شیر می خواهم

چون پهلوانی پیرم و قوت به بازو نیست
وقتی تو باشی شیر من، حاجت به آهو نیست
شب تاب دیگر لابه لای مو و گیسو نیست
سنجاب دیگر در پی بادام و گردو نیست
ناچارم از نان شب و زنجیر می خواهم

با پای اندوه از دل پاییز حرکت کن!
هر چند مردابی، ولی برخیز، حرکت کن!
انگشت ها را زین کن و بر میز حرکت کن!
چون شمس سوی روم از تبریز حرکت کن!
در قتل خود از دست تو شمشیر می خواهم

ای ابرکَم! از تیره بختی پُر ببار امشب
بر وسعت دلتنگی ام دلبر ببار امشب
بر نیزه ی تنهایی من سر ببار امشب
ای ابرکم، از هر شبی بهتر ببار امشب
امشب خلاصم کن، فقط یک تیر می خواهم!

#‌حسین_شیردل
#مسمط