۱۳۹۹/۱۰/۰۷ | | -
آيا شود بهار كه لبخندمان زند!؟
از ما گذشت، جانب فرزندمان زند...
آيا شود كه بَرْش‌زن‌ِ پير دوره‌گرد ،
مانند كاسه های كهن بندمان زند،؟
ما شاخه‌های سركش سيبيم، عين هم
يک باغبان بيايد و پيوندمان زند
مشت جهان و اهل جهان بازِ باز شد
ديگر كسی نمانده كه ترفندمان زند
نانی به آشكار به انبان ما نهد
زهری نهان به كاسه ی گُلقندمان زند
ما نشكنيم اگرچه دگرباره گردباد
بردارد و به كوه دماوندمان زند
رويين تنيم، اگرچه تهمتن به مكر زال
تير دو سر به ساحل هلمندمان زند
سر می دهيم زمزمه های يگانه را
حتی اگر زمانه دهان بندمان زند ... !
