۱۳۹۹/۰۱/۱۲ | | -
بخند خنده ی تو نوبهار امید است
چو صبح پاک بهار و چو خنده ی عید است
(( سخن بگو که کلامت لطیف و موزون است ))
نوای نای تو خوشتر ز چنگ ناهید است
مثال سرو قدت در کنار بستر جو
صنوبری است که گیسو فشانده چون بید است
دگر به زینت ماه و ستاره حاجت نیست
که آسمان تو را صد هزار خورشید است
بیا که فصل بهار است و موسم نوروز
بیار جام لبالب که بزم جمشید است
بهار نامده پا در رکاب رفتن داشت
بهار حُسن تو اما بهار جاوید است
بخواند شعر تو - عاکف - به پاش بوسه نهاد
سروده ی تو مزیّن به مهر تایید است
عاکف خراسانی
