گنجینه ی بهترین اشعار🎵

پرندگانِ مهاجر در این غروبِ خموش
که ابرِ تیره تَن اَنداخته، به قلّۀ کوه

شما شتابزده راهیِ کجا هستید
کشیده پَر به افق، تک تک و گروه گروه؟

چه شد که روی نهادید بر دیارِ دگر
چه شد که از چمنِ آشنا سفر کردید

مگر چه درد و شکنجی در آشیان دیدید
که عَزمِ دشت و دَمَن هایِ دورتر کردید؟...

ژاله اصفهانی

  _________________________

خراب گشته دلم از خرابی ایران
فکنده منظر این ملک آتشم بر جان...

از این مناظر غم‌خیز در شگفت‌ام من
که درد اینهمه بدبخت کی شود درمان

چرا نباید خوشبخت باشد این ملت
چرا نباید شاداب باشد این بوستان.

ژاله اصفهانی

  _________________________

اگر پرسند از من زندگانی چیست، خواهم گفت:
همیشه جستجو کردن
جهان بهتری را آرزو کردن...

ژاله اصفهانی

ژاله اصفهانی (مستانه سلطانی)
 شاعر امید

گیاه وحشی کوهم نه لاله ی گلدان
مرا به بزم خوشی های خود سرانه مبر
به سردی خشن سنگ خو گرفته دلم
مرا به خانه مبر زادگاه من کوه است

ز زیر سنگی یک روز سر زدم بیرون
به زیر سنگی یک روز می شوم مدفون
سرشت سنگی من آشیان اندوه است
جدا ز یار و دیار دلم نمی خندد

ز من طراوت و شادی و رنگ و بوی مخواه
گیاه وحشی کوهم در انتظار بهار
مرا نوازش و گرمی به گریه می آرد
مرا گریه میار 

ژاله اصفهانی

هنوز در دل ما شور و زور بازوست
بیا درخت بکاریم ، باز روی زمین
بدون آنکه بگوئیم،
کی شکوفه دهد
و میوه ای که به بار آورد،
که خواهد چید.

بهار تازه نفس،خرم و دل افروز است
بیا خیال کنیم
تولد من و تو صبحگاه امروز است.

ژاله اصفهانی

  _________________________

پیراهن کبود پر از عطر خوش را
برداشتم که باز بپوشم پی بهار

دیدم ستاره های نگاهت هنوز هم
در آسمان آبی آن مانده یادگار

آمد به یاد من که ز غوغای زندگی
حتی تو را چو خنده فراموش کرده ام

آن شعله های سرکش سوزان عشق را
در سینه گداخته خاموش کرده ام 

ژاله اصفهانی

  _________________________