گنجینه ی بهترین اشعار🎵

شب چشم تو و بی خواب ترین قسمت شعر ...
چه کنم با غم بی تاب ترین قسمت شعر

جای من باشی اگر خیره تر از من به خودی ...
رنگ چشمت شب مهتاب ترین قسمت شعر

هیچ جا هیچ کسی غیر خودت مثلت نیست راستی حرف تو شد ناب ترین قسمت شعر ...
حق چشمی که ندیدت فقط اشک است همین
دوری ات باعث سیلاب ترین قسمت شعر

بگریزم به کجا ... تا تو نیابیم دگر ...
که خیالت سر قلاب ترین قسمت شعر

ایستاده ولی از فکر تو افتاده ز پا
می کشانیم به گرداب ترین قسمت شعر ...

الهام ملک محمدی

امشب از هر جا گذشتی بعد تو باران گرفته
فاتحی هستی که شهر خویش را ویران گرفته ...

در نبودت اصل و مفهومی کم است انگار در من
هستی اش را جای خالی گل از گلدان گرفته

رنج صد قرن و به کوتاهی خوابی ... ، عمر من بود
بر همین مبنا اصولا نام ما انسان گرفته

من شبیه اتفاقی بد که بد موقع هم افتاد
تا همین جا آمدم عشقت مرا دندان گرفته

خانه ها امن اند در طوفان برای ساکنینش
پس کجا امن است وقتی در دلم طوفان گرفته


الهام ملک محمدی

امشب از هر جا گذشتی بعد تو باران گرفته
فاتحی هستی که شهر خویش را ویران گرفته ...



در نبودت اصل و مفهومی کم است انگار در من
هستی اش را جای خالی گل از گلدان گرفته



رنج صد قرن و به کوتاهی خوابی ... ، عمر من بود
بر همین مبنا اصولا نام ما انسان گرفته



من شبیه اتفاقی بد که بد موقع هم افتاد
تا همین جا آمدم عشقت مرا دندان گرفته



خانه ها امن اند در طوفان برای ساکنینش
پس کجا امن است وقتی در دلم طوفان گرفته



الهام ملک محمدی

بعد تو با هیچ طریقی دل من شاد نشد

قلب گرفتار من از بند غم آزاد نشد

 

گفت بسوز تا که از ذهن فراموش شوم

سوخته ام به حد خاکستر در باد نشد ...

 

غنچه ی نشکفته که پرپر شده احوال من است

خواستم این بغض رسد بر سر فریاد نشد

 

جلوه ای از خاطره داده نم باران به فضا

زمزمه کردم که تو را می برم از یاد نشد

 

گفت به شاگرد بگو بشنوم از عشق که چیست

مسئله را خواست که حلش کند استاد نشد

 

تیشه ی کوه کن در آخر سر فرهاد شکافت

سر ، سر دل رفت و کسی عاشق فرهاد نشد

 

شاعر غمگین قلم از عشق کسی زد که نبود

تا شود آزاد هزار بار جان داد نشد 

 

مردم از آن وقت که دست تو مرا لمس نکرد

آه بدون باغبان باغ هم آباد نشد

 

رفتنت آغاز فروپاشی من بود که بود

بعد تو با هیچ طریقی دل من شاد نشد ...

 
الهام ملک محمدی

از فراقت , من فراغت را نمی جویم هنوز
یک نفر بی آنکه باشد , هست و با اویم هنوز

شعر گفتن را غمت چون خوب یادم داده ست
نکته ای گفتی به تفسیرش غزل گویم هنوز

گفتم از جان بگذرم تا گردم از جانان رها
پای بر چشمم نهاد از خاک می رویم هنوز

برکه با تصویر ماهش عشق بازی می کند
دوری و سرمستی از یاد تو می بویم هنوز

من نه یک دم زندگی کردم نه مردم بعد تو
شانه ات گم شد , پریشان ست گیسویم هنوز

فصل کوچ ست و پرنده خانه اش را ترک کرد
من که ره با اختیار خود نمی پویم هنوز

آن چنان نالیده ام من تا هزارن سال هم
می رسد در گوش ها آواز چون قویم هنوز ...
نام شاعر:
الهام ملک محمدی