گزیده ی دوبیتی های بابا طاهر عریان
به قبرستان گــــذر کردم کم وبیش
بدیــدم قبــــر دولتمنـــــد و درویش
نه درویش بـــی کفن در خاک رفته
نه دولتمنـــد برده یک کفــــن بیش
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
اگـــــر دل دلبـــــره، دلبــر کدومه
و گر دلبــــــر دله، دل را چه نومه
دل و دلبــــــر بـه هـم آمیته وینم
ندونــــم دل کــــه و دلبــر کدومه
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
به صحــــــــرا بنگــــرم صحرا ته وینم
بــــه دریـــا بنگــــرم دریـــــــا ته وینم
به هــــر جا بنگــرم کوه و در و دشت
نشــــــــــان روی زیبــــــــای ته وینم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
خـــوش آن ساعت که دیدار ته وینم
کمنــــد عنبــــــــرین تـــــــار ته وینم
نوینـــــــه خــــــــرمی هـــرگز دل مو
مگـــــر آن دم کـــــه رخسـار ته وینم
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
سیاهی دو چشمونت مرا کشت
درازی دو زلفــــــــونت مرا کشت
به قتلم حاجت تیرو کمان نیست
خــــم ابرو و مــژگونت مرا کشت
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عـــــــزیزان از غــــــم و درد جدایی
بــــه چشمونم نمــــونده روشنائی
بــــه درد غـــربت و هجــــرم گرفتار
نـــــه یار و همـــــدمی نـه آشنائی
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
مدامــــــم دل پر از خـــــــون جگر بی
چــو شمع آتش به جان و دیده تر بی
نشینــــم بــر ســـــر راهت شو و روز
کــــــه تـــــا روزی تو را بر مـو گذر بی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دلم بـــی وصل ته شادی مبیناد
ز درد و مــــــــحنت آزادی مبیناد
خـــــراب آباد دل بـــــی مقدم تو
الهــــی هــــرگز آبـــــادی مبیناد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
به قبـــــــرستان گـــذر کردم صباحی
شنیــــــدم نالـــــه و افغــــان و آهی
شنیـــدم کلـــــه‌ای با خاک می‌گفت
کــــه این دنیـــا نمـــی‌ارزد به کاهی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
من آن رندم که گیرم از شهان باج
بپوشم جوشن و بر سر نهم تاج
فرو ناید سر مردان به نامرد
اگر دارم کشند مانند حلاج
--------------------------
