گنجینه ی بهترین اشعار🎵

محمد حسن بارق :

برخیز جوانا!
         برخیز بهار آمده بس دلکش و زیبا  
               از بستر گل‌ها
                   تا بام ثریا  
                      هر گوشه دل‌انگیز و صفاخیز و فریبا
رامشگر گلشن
در بزم چمن زخمهٔ اسرار نوازد
                 وز شور نواها  
                       دوشیزهٔ گل‌ها 
                          مستانه کند رقص به آهنگ تمنّا
تا کی من و تو سرد
              نومید و ز خود رفته و بی‌سوزِ دل و درد   
                                                           بی باور و تنها  
برخیز جوانا!
از نالهٔ مرغ چمن آن‌سوز بیندوز
              کاَندر دل صحرا 
                       یا دامن کهسار وطن لاله ی حمرا  
بر شاهد گیتی
        زیب دگری بند چو مشّاطه ی هستی 
                 آن‌گونه فریبا 
                            کز جلوهٔ گیرا  
                                اندیشه به شور آوَرَد هنگام تماشا  

____مطالب مرتبط : ____

محمد بارق شفیعی :
من خداوندگار فردایم
رنگ و بوی بهار زیبایم
باش! تا چشم خلق بگشایم
شور مستیِّ خویش بنمایم

عشق، هنگامه ی جهان من است
کار، پروردگار هستی من
آرزو، جلوه‌گاه جان من است
شعر، آیینه‌دار مستی من

صبح فردا که نورِ چشمِ جهان
زندگی را پُر آفتاب کند
باز گردد جهان دوباره جوان
همه‌جا را پُر انقلاب کند

هرچه بینی در آن، مرا بینی
اثر عشق و آرزوی مرا
پیشتاز زمان مرا بینی
ذوق پُر شورِ جست‌و‌جوی مرا

خیره سوزد چراغ مه به فضا
پیش خورشیدِ زندگانیِ من
گرم و پُر‌شور و آرزو‌افزا:
قلب من، عشق من، جوانی من

 ____مطالب مرتبطـ :____

از بهترین شعرهای محمد حسن بارق شفیعی :

این‌سان که شعله‌خیز  بوَد ناله‌های من
پُر آتش است سینهٔ درد‌آشنای من

گر دل‌نشین بوَد سخنانم شگفت نیست
هر دم بلند می‌شود از دل صدای من

آن راز سر به مُهر که داغ دل من است
من دانم و دل من و داند خدای من

دعوت مکن زمانه به جاه و حشم مرا
هرگز بر استخوان ننشیند همای من

مشاطهٔ روان من اندیشهٔ نکوست
دل بی‌غبار آینهٔ قدنمای من

دایم بزرگ و پاک چو روح فرشته باش
ای آرزو ز توست همین التجای من

«بارق» ز فیض ذوق تکاپو به کوی دوست
برگ گل است آبله در زیر پای من

بارق شفیعی / کابل